Compañera Counseling

Bij verwerken van verlies

Rouw & Verlies

Rouw, verlies volgens het woordenboek:

"Droefheid voelen. Smart. Verdriet over de dood van iemand."

Rouw is het geheel van reacties na het overlijden van iemand die belangrijk voor je is geweest.

Verlies:

"Iets niet meer hebben, kwijt raken."

Rouw is een normale reactie waarin gezocht wordt om het verlies een deel van je zijn te kunnen laten zijn. Een weg die pijn en moeite kost en erg arbeidsintensief is.

Rouw en verlies (onlosmakelijk verbonden)

Al vanaf je geboorte leer je om te gaan met verlies.

Je verliest je warm geborgen plekje en moet het in de wereld, die niet altijd even fijn zal blijken te zijn, gaan redden.

In het meest gunstige geval leer je gaandeweg met diverse omstandigheden om te gaan en komt verlies, waaronder rouw op je pad.

Wanneer dit geen uitzonderlijke dingen zijn en we in een “gunstige, stabiele omgeving” opgroeien, hebben we hier geen extra hulp bij nodig. Je leert door ervaring. Afscheid nemen van iets en iemand is zo verweven in ons dagelijks leven, we staan er vaak niet bij stil. Iemand noemde het “levensellende”. Hoe groot die is kan door ieder ook weer anders worden geïnterpreteerd.

Dit alles vormt ons tot wie we zijn, wie we worden.

Er kunnen ook situaties zijn waarbij veel zorg naar de ander(en) van het gezin gaat. Denk hierbij aan het (ernstig, chronisch) ziek zijn van een ouder, broer of zus. Ook leven met gezinsleden met een beperking. Hoe anders ziet je leven er dan uit? Wat als “normale”situatie wordt ervaren blijkt later toch bijzonder te zijn. Heeft iemand hier iets verloren of juist gewonnen. Is er sprake van verlies?

Verlies van je veilige omgeving en (t)huis als partner(s) uit elkaar gaan. Waar sta je dan als kind?

Ervaringen, elke dag opnieuw, maar juist in specifieke situaties waarbij verlies aan de orde komt is het kind vaak degene die zich aanpast. Daarom hieronder vragen die heel gewoon zijn, maar waar vaak aan voorbij wordt gegaan.

Emotionele pijn

Wie ziet je tranen als je ze eigenlijk niet wilt laten zien, omdat je dan je ouder, ander familielid die zelf al zoveel verdriet heeft, nog meer verdriet doet. Die heeft toch al genoeg aan zichzelf?
Wie geeft antwoord op je vragen die je niet wilt, durft te stellen? Dit omdat je de ander daarmee niet wilt belasten, of omdat je al verschillende verhalen hoort.
Wie zorgt dat jij ook je verhaal mag doen en niet alleen de volwassenen of de andere kinderen?
Wie ziet alle kanten van het verhaal? Ook die van de plaats waar jij in het gezin staat.
Wie helpt na te denken over wie er nu voor je gaat zorgen?

Specifiek bij scheiding

Wie helpt spullen sjouwen nu je in 2 huizen gaat wonen?
Wat ligt waar en wat heb je dan nodig?
Wie woont straks bij school in de buurt?
Wie regelt de bezoekregeling en hoe wordt het geregeld?
Wie wordt de nieuwe partner, nu of in de toekomst en hoe moet ik die noemen?
Wie zorgt voor papa, mama, als ik bij de ander ben?
Enz, enz, enz.